Makulatura

Kabinetimdə oturmuşdum. İcarə pulunu ?dəmək vaxtı ?atmışdı. Buna g?rə də Makkelvi məni k???rməyə ?alışırdı. İ?əridə nəfəskəsən isti vardı. Kondisioner işləmirdi. Hardansa gəlib stolun ?zərinə qonmuş mil?ək iməkləyə-iməkləyə gəzirdi. Əlimi yelləyib mil?əyi ovcumla əzdim. Xatirə qoyub getdiyi cəsəd izlərini balağıma s?rt?b təmizlədim. Elə bu anda telefon zırıldadı. Dəstəyi qaldırdım. – Eşidirəm. – Lui-Ferdinand Selinin əsərlərini oxumusunuz? – qadın soruşdu. ?ılğın səsi vardı. Ne?ə illər idi, qadınlarla m?nasibətdə deyildim. – Hmm-m, – dedim, – Selin… – Mən Selini axtarıram, – qadın dedi. – O, mənə lazımdır. Səsinin ?ılğınlığı ona olan marağımı artırdı. – Selin? – mən soruşdum. – Onun haqqında nəsə bir məlumat verin. Xanım, susmayın, danışın g?r?m… – Şalvarınızın miyan?asını bağlayın. Şalvarıma baxdım. – Hardan bildiniz qabağı a?ıqdır? – soruşdum. – İzahata ehtiyac duymuram. Mənə Selin lazımdır. – O, ?l?b axı… – Xeyr, ?lməyib. Onu tapın. Mənə lazımdır. – Əgər yalnız meyidinə məxsus s?m?kləri tapsam, onda necə? – Ay səfeh, gicləmə, Selin yaşayır. – Harda yaşayır? – Hollivudda. Qulağıma ?atan məlumatlara g?rə, Red Koldovskiyə məxsus kitab mağazasının həndəvərində dolaşır. – Elə isə, ?z?n?z niyə tapmırsınız? – Həmin adamın Selin olmasına əmin deyiləm. He? olmasa, bunu bilmək lazımdır. – Şəhərdə y?zlərlə dedektiv ola-ola, mənə niyə m?raciət edirsiniz ki? – Con Barton məsləhət g?rd?. – Hə, Barton, deyirəm axı. Qulaq asın. Pulu qabaqcadan ?dəməlisiniz. Sizinlə şəxsən g?r?şməliyəm. – Bir ne?ə dəqiqədən sonra sizdə olacam, – o, dedi. Dəstəyi asdı. Şalvarımın qabağını bağlayıb, onu g?zlədim.